به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، کشف کردهاند که هورمون اکسیتوسین پیوندهای دوستی را تقویت میکند. اکسیتوسین هنگام بغل کردن، زایمان، شیردهی و حتی مکالمات ساده ترشح میشود و حس اعتماد و نزدیکی ایجاد میکند. گاهی اوقات به آن «هورمون شادی» میگویند، اگرچه گاهی اوقات میتوان آن را با رفتار پرخاشگرانه مرتبط دانست.
تحقیقات روی موشهای صحرایی، حیواناتی که مانند انسانها از روابط پایدار برخوردارند، نشان داده است که دوستیها و پیوندهای جفتی میتوانند بدون اکسیتوسین شکل بگیرند، اما با سرعت بسیار کمتری شکل میگیرند. این نشان میدهد که اکسیتوسین تشکیل پیوندهای اجتماعی گرم را تسریع میکند، اما تنها عامل نیست. به نظر میرسد اکسیتوسین در مراحل اولیه شکلگیری رابطه، به ویژه در انتخابگرایی - ترجیح دوستان بر غریبهها - اهمیت ویژهای دارد.
این هورمون در طول رابطه جنسی، و همچنین زایمان، شیردهی و تعاملات اجتماعی در مغز آزاد میشود و احساس دلبستگی، نزدیکی و اعتماد را افزایش میدهد. اگرچه گاهی اوقات با رفتار پرخاشگرانه مرتبط است، اما اغلب به عنوان "هورمون نوازش" یا "هورمون شادی" توصیف میشود. پزشکان توصیه میکنند سطح آن را برای بهبود خلق و خو از طریق تماس فیزیکی با دوستان، گوش دادن به موسیقی و ورزش افزایش دهید.
مطالعات اخیر روی موشهای صحرایی نشان داده است که اکسیتوسین، اگرچه یک انتقالدهنده عصبی مهم است، برای تشکیل پیوندهای جفتی بلندمدت یا رفتار والدینی ضروری نیست، اما فقدان آن تشکیل این پیوندها را کند میکند. پروفسور آنیسا پری توضیح داد که موشهای صحرایی انتخاب شدهاند، زیرا مانند انسانها، روابط پایدار و انتخابی ایجاد میکنند. او افزود: «این جوندگان به ما اجازه میدهند تا نوروبیولوژی دوستی و تفاوت آن با سایر روابط را مطالعه کنیم.»
آزمایشها روی موشهای دشتی (تولها) که به دو گروه تقسیم شدند، که یکی از آنها گروهی از موشهای اصلاح ژنتیکی شده بود، موارد زیر را نشان داد:
*موشهای اصلاحشده ژنتیکی (بدون گیرندههای اکسیتوسین) کندتر دوستی برقرار کردند.
*دو دوست در دنیای Thule یکدیگر را لمس میکنند، نوازش میکنند و روی هم مینشینند!
*اکسیتوسین در مراحل اولیه روابط، به ویژه در «انتخاب» (مانند ترجیح دادن یک دوست به یک غریبه) بسیار مهم است.
*موشهای اصلاحشده بلافاصله پس از انتقال به گروههای جدید، پیوندهای قبلی خود را از دست دادند. این موشها هیچ تمایلی به لمس دوستان خود نشان ندادند و از غریبهها دوری نکردند یا به آنها حمله نکردند.
آنیسا پری گفت: «نقش اکسیتوسین در جایگاه اجتماعی نیست، بلکه در انتخاب افرادی است که با آنها تعامل داریم.»